Christian Ouwens, een boeiende vent! Hij werd niet geboren in een artistiek milieu. Maar Christian Ouwens (1970) was negen jaar oud toen hij al wist dat hij iets in de kunst wilde gaan doen. Hij hield van strips, dus hij zou tekenaar worden. Dat bleef zo toen hij later een beroepsopleiding moest kiezen. Het werd een opleiding tot grafisch ontwerper, in de praktijk. Al op jonge leeftijd startte hij een eigen grafisch ontwerpbureau. Hij nam een niet alledaags besluit: tien procent van zijn verdiende geld ging hij investeren in ‘cadeautjes voor zichzelf’: hij ging kunst aankopen. Via de strips kwam hij in aanraking met het werk van Keith Haring en later met dat van Andy Warhol. De basis was gelegd. Hij ging leven met en voor de kunst en opende een galerie. Eerst alleen in het weekend, maar al snel meer dan full time. Inmiddels runt hij al vijfentwintig jaar Galerie Christian Ouwens in Rotterdam. Hij is hét adres voor o.a. werk van James Aldridge, Armando, Eugène Brands, Helen Frik en Klaas Gubbels.
‘Je begint met het kijken naar een plaatje; van daar uit ga je naar de inhoud.’
‘In mijn galerie zorgt de graficus in mij voor dosering en evenwicht. Ik wil niet zomaar iets neerzetten of ophangen. Bovendien, als je te veel omarmt, hou je te weinig vast. Dat geldt ook voor je omgang met mensen…..’
‘Ik werk de hele dag te midden van kunst. Maar eigenlijk is alles wat ik doe voor mezelf. Als er mensen in de galerie komen, mogen ze er van meegenieten… En wat er hangt is te koop. Het is tenslotte een galerie. Maar boven in mijn privédomein heb ik een privéverzameling van werk dat mij persoonlijk het diepst beroert. Die dingen laat ik mensen soms zien, maar ze zijn nooit te koop.’
‘Een galerie moet niet zo maar een doorgeefluik zijn. Ik wil samen met een klant tot een mooie aanschaf komen. Iemand moet een lange relatie met een werk aan durven gaan en er oud mee willen worden. Met de aankoop van kunst kan behoorlijk wat tijd gemoeid zijn. Ik verkoop liever niet, dan te snel. Ik ben ook geen voorstander van kunst huren. Je doet jezelf tekort als je huurt. Het gaat bij een aanschaf om kleur bekennen en om respect voor het werk en de kunstenaar. Met alles er op en er aan, ook de moeilijke kanten. Je vraagt iemand ook niet om een tijdje met je te trouwen.’
Tja, wat is goede kunst…? Natuurlijk moet een werk ambachtelijk goed uitgevoerd zijn. Maar het gaat om meer. Kwaliteit van kunst zie je niet, die voel je. Je moet van je aller, allereerste gevoel uitgaan. Ik loop een tentoonstelling in, er hangt van alles, maar door dat ene doek word ik geraakt. ’t Is net of dat ene doek licht geeft. Met mensen kan ik dat ook hebben, trouwens. Zo’n gevoel hoeft er niet onmiddellijk te zijn. Het kan ook pas ontstaan als je kennis neemt van het verhaal achter een werk en dat kan best wat later zijn.’
‘Ik heb ongeacht de markt en welke crises dan ook, altijd werk van kunstenaars met wie ik werk, aangekocht. Het geld dat ik er misschien mee verdien speelt daarbij geen enkele rol. (lacht) Mijn accountant vindt dat natuurlijk zorgwekkend, maar ik doe het toch. Maar ik werk niet zomaar met een kunstenaar samen. Ik moet er gevoel bij hebben.’
‘Kunst van museale kwaliteit gaat de gewone kwaliteit voorbij. Zulk werk heeft een magie die verder gaat dan schoonheid. Het gaat om authenticiteit, uniciteit, eigen signatuur en de grote emotie die het teweeg brengt.’
‘Ik ben in de eerste plaats de beeldende kunst toegedaan. Maar met muziek kan ik eenzelfde emotionele verbinding aangaan. In mijn geval is alleen de melodie, in al zijn verschijningsvormen, belangrijk. Teksten zitten me eigenlijk alleen maar in de weg. Muziek zit voor mij dichter bij kunst dan poëzie… Kunst onderga ik, daar hoef ik niets voor te doen. Ik sta er al open voor. Voor poëzie, literatuur en theater moet ik een inspanning leveren. Dans ligt voor mij weer dichter bij… (mijmerend) mooi eigenlijk om er zo over na te denken…’
‘Kunst moet de kunstenaar doen kennen. Het gaat om diens persoonlijke verwerking van wat het leven brengt. Dat hoeft geen onmiddellijke politieke of maatschappelijke relevantie te hebben. Als zich die te snel voordoet, is het wat mij betreft vaak te gemakkelijk, of een maniertje. Ik wil relevantie zien in de diepere lagen in en achter het werk van een kunstenaar. Dat kan politiek of maatschappelijk engagement zijn, maar misschien ís kunst wel zo groot dat het daar boven uit stijgt.’
‘Hoeveel mensen zijn er in kunst geïnteresseerd? Vijf procent? Slechts een deel daarvan gaat ooit kunst aanschaffen…(lacht) en dat zijn ook nog voor een deel verzamelaars die hun kunst in de opslag houden. Kunst móét gezien worden. Ík wil het in ieder geval tonen.’
I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.