Renske Verbeek, 1979, is podiumdirecteur. Zij inspireert ons door haar ondernemerschap, haar visie op podiumkunst, haar sympathieke gedrevenheid en haar vermogen mensen daarin mee te nemen.
Zij volgde de hbo-opleiding Vrijetijdskunde. Deed daarna Kunst- en Cultuurmanagement aan de Erasmus Universiteit en werkte als theatermaker. Sinds drie jaar is zij directeur van De Kroepoekfabriek, een bruisend jongerencultuurpodium in Vlaardingen.
‘Als kind was ik al met podiumkunsten bezig. Altijd zingen, dansen, voordragen. Druk en waarschijnlijk erg vermoeiend voor mijn omgeving. Eigenwijs ook. Het was voor mij op mijn zevende al volstrekt duidelijk dat ik niet zoals iedereen op scouting of sport ging, maar op theaterles.’
‘Ik deed zo rond mijn achttiende audities bij de toneelschool en de kleinkunstacademie, maar werd nergens aangenomen. Ik zag zelf ook wel dat ik niet goed genoeg was voor een podiumcarrière. Ik was eigenlijk niet eens teleurgesteld, want ik ontdekte in die tijd ook, dat ik blij werd als ik dingen kon regelen. Ik ben de opleiding Vrijetijdskunde gaan doen. Daar kreeg ik de gedachte: over tien jaar wil ik theaterdirecteur zijn
‘Wat mij boeit is de combinatie van podiumkunsten met slim en zakelijk organiseren. Al ver voor Halbe Zijlstra was me duidelijk dat kunst beter floreert als je kritisch kijkt naar alle kosten en zoekt naar andere geldstromen, naast subsidie.’
‘De Kroepoekfabriek is een plaats waar mensen de ruimte krijgen hun talent te ontwikkelen. Dat geldt voor de medewerkers en stagiairs, maar ook voor de directeur, het bestuur, de sponsoren en de mensen met wie we zaken doen. Aanvankelijk kon het niet eens anders. Alles was nieuw en niemand wist hoe het precies moest. Inmiddels is het een way of life geworden.’
‘Een podiumact is geslaagd als ons publiek en onze medewerkers een te gekke avond hebben gehad en als de artiesten onder de indruk zijn van ‘onze verzorging.’ Wij willen het beste podium zijn en artiesten moeten er graag willen spelen.’
‘Goede podiumkunst moet mensen raken en emotie oproepen. Je moet er blij, verdrietig of boos van kunnen worden. Kunst moet iets toevoegen aan de wereld. Dat kan schoonheid zijn, maar ook debat of actie. Er zijn kunstuitingen die ik inhoudelijk maar mager vind, maar die mensen wel met elkaar in gesprek brengen. Dan kan het toch weer wel.’
‘Ik voel me heel erg verbonden met de stad Vlaardingen. Ondank de 76000 inwoners heeft het een dorpskarakter. Je komt er de burgemeester en de wethouders op de fiets tegen en je ontmoet elkaar in de kroeg. Daar wordt cultuurbeleid gemaakt.’
‘Ik ben nog jong. Toen ik hier drie jaar geleden aantrad als directeur, had ik (nog) geen bestuurlijke ervaring. Toch heb ik nog geen seconde het gevoel gehad dat ik op mijn tenen moest lopen. Ik voel wel voortdurend de eindverantwoordelijkheid. Die neem ik heel serieus.’
‘Waar sta ik over tien jaar? Ik wil me ontwikkelen in een rol met regionale betekenis. Ik zou graag alle culturele instellingen in het gebied van de Nieuwe Waterweg bij elkaar willen brengen om samen in kunstuitingen en zakelijk op te trekken. De samenleving krijgt meer waar voor haar geld als de kunst- en cultuursector efficiënter gaat opereren.’
twitter: @renskeverbeek – @kroepoekfabriek