Graag stellen wij u voor aan Simon Timmerman (1983), adviseur inclusie en diversiteit bij Movisie, kennisinstituut voor een samenhangende aanpak van sociale vraagstukken. Zijn domein is alles wat te maken heeft met LHBTI, een lettercombinatie die zich inmiddels aan het uitbreiden is tot LHBTIQAP. Hij groeide naar deze functie toe. Hij was voorzitter van COC Midden Nederland, werkte bij kenniscentrum seksualiteit Rutgers, was lid van de Adviescommissie LHBTI-beleid van de Gemeente Utrecht, is momenteel bestuurslid van Stichting Roze Zaterdagen Nederland en actief op tal van plaatsen, van Canal Parade tot de supporterskring van het Songfestival.
‘Tja, het wordt van lieverlee een hele lange letterbrij LHBTIQAP (lacht). Nog even de betekenis : Lesbisch, Homo, Bi, Transgender- en Intersekse personen, Queer, Aseksueel en Panseksueel. En er komen nog steeds letters bij. Vaak kort ik het af tot LHBTI of gebruik ik de term regenbooggemeenschap.’
‘Er is nog heel wat werk te doen qua acceptatie voor onze gemeenschap. De witte homoman is nog steeds het meest zichtbaar. Lesbiennes komen daarna denk ik. Alle andere letters komen er qua zichtbaarheid minder positief af. Hoe onbekender, hoe onbeminder. Kortom, nog een hele weg te gaan.’
‘Het besef dat ik dit soort onderwerpen belangrijk vind kwam aan het einde van mijn studie. Ik had mijn eigen coming-out inmiddels gehad en kwam in aanraking met Stichting PANN, een jongerenorganisatie in Utrecht die vooral bekend staat om haar feestjes. Ik werd er vrijwilliger en klom op tot voorzitter.
‘Ik ontdekte hoe weinig vanzelfsprekend mijn eigen ervaringen, een coming-out die volledig werd geaccepteerd door familie en vrienden, waren. Je kunt niet zelf bepalen op welke plek je geboren wordt, maar het maakt wel alles uit voor je kansen in het leven. Ik besef me terdege dat ik daarbij ontzettend geluk heb gehad. Ik kom uit een veilig nest, en mag zijn wie ik ben en wordt snel door iedereen geaccepteerd. Ook binnen mijn studie was dat zo. Maar ik kwam er wel achter dat dat lang niet bij iedereen zo van een leien dakje gaat. Dat wakkert mijn actiebereidheid en missiedrang aan.’
‘Strijdbaarheid zit in onze familie. Mijn oma is drieënnegentig, maar nog steeds een overtuigd feministe. Ze kan nog steeds boos worden om het feit dat ze, toen getrouwd werd en er kinderen kwamen, moest stoppen met werken.’
‘Het is een basisbehoefte van ieder mens om zich veilig te voelen. Dat is voor de mensen, waarvoor ik me inzet absoluut nog geen vanzelfsprekendheid. Dat geldt ook zeker voor vele LHBTI’s met een religieuze of biculturele achtergrond , of LHBTI’s die als vluchteling naar ons land komen.’
‘Verworvenheden en vrijheden op het gebied van seksuele en gender diversiteit moeten worden bevochten en bewaakt. In de Verenigde Staten, in Europese landen als Polen en Hongarije of in Turkije, maar óók in het liberale Nederland zie je zaken verslechteren.’
‘De sociale media dragen bepaald niet altijd bij aan een goed klimaat voor de LHBTI’s. De heersende norm is nog al te vaak wit en hetero. Alles wat daar buiten valt is al gauw vogelvrij. Er ontstaan heel gemakkelijk excessen. Natuurlijk blijven sociale media nog steeds een snel en effectief middel om te communiceren. Daar heeft ook onze gemeenschap veel winst bij. De Global Pride was in juni j.l. 24 uur op YouTube te zien. Een geweldig mooi initiatief met indrukwekkende bijdragen vanuit de hele wereld. Maar ook daarop veel negatieve reacties. De organisatie heeft heel veel moeten investeren in het zuiveren van alle reacties op de livestream van haatberichten en bedreigingen. En dat, terwijl niemand ongewild naar Global Pride hoeft te kijken. Dat is veelzeggend en illustreert hoe mensen, ook in Nederland, naar LHBTI’s kijken en de behoefte hebben om hun afkeuring te laten blijken.’
‘COVID-19 heeft een enorm effect op veel activiteiten en evenementen. Ook binnen de regenbooggemeenschap. Veel LHBTI’s worden tijdens deze crisis echt zwaar getroffen. Bij Movisie hebben we dit middels een peiling in kaart gebracht. Voor veel mensen zijn de activiteiten, die speciaal voor LHBTI’s worden georganiseerd, de enige manier om met gelijkgestemden in contact te komen. Je zal nog niet uit de kast gekomen zijn of je in een onveilige thuissituatie bevinden… Waar moet je naar toe? …’
‘Ook een heftig effect van deze crisis was het stilleggen van transgenderzorg in de eerste lockdown. Transgenderzorg is in Nederland sowieso al zeer beperkt en er zijn enorme wachtlijsten. Maar doordat de zorg werd afgeschaald werd ook niet noodzakelijke zorg afgeschaald. Heel begrijpelijk, maar dat betekende voor veel transpersonen dat hun behandeling of operatie werd uitgesteld. Dat heeft een enorme impact. Daar wordt nauwelijks bij stil gestaan.’
‘De LHBTI-gemeenschap is vaak heel erg op zichzelf gericht. Dat is vaak ook uit zelfbescherming, maar ik denk dat het goed zou zijn om vaker de deur open te zetten. Pride-optochten, zoals die in Amsterdam en Utrecht, krijgen de laatste jaren enorme bezoekersaantallen. Het is geweldig en ontzettend belangrijk dat zoveel mensen dit feestje met onze gemeenschap willen vieren. Onder die bezoekers zijn natuurlijk ook veel mensen die zichzelf niet identificeren als LHBTI. Juist die mensen zou ik willen oproepen om niet alleen op die dagen het feestje met ons mee te vieren, maar kijk ook wat je op andere momenten kunt betekenen voor LHBTI’s. Voor je LHBTI-familielid, je LHBTI-collega of LHBTI-buurtgenoot. Op die manier kunnen we ervoor zorgen dat LHBTI zijn ooit niet meer zo bijzonder hoeft te zijn.’
https://www.ad.nl/utrecht/simon-timmerman-stapt-op-als-coc-voorzitter-homogemeenschap-heeft-een-duw-in-de-rug-nog-hard-nodig~abc8236b/
https://denuk.nl/oud-coc-voorzitter-simon-timmerman-kijkt-tevreden-terug-maar-zijn-er-nog-niet/
https://www.movisie.nl/artikel/koninklijke-onderscheiding-simon-timmerman