Désirée Battjes, 1969, zoals ze zichzelf afficheert,ondernemer, internetstrateeg, Neerlandicus en liegbeest,inspireert ons door de wijze waarop ze zich manifesteert op Twitter: ogenschijnlijk spontane, maar altijd doordachte teksten, humor, down to earth, een combinatie van lichtheid en diepgang.
Désirée is directeur/eigenaar van Internetbureau Kees™ in Leiden, een bedrijf dat zij op een onderscheidende manier voorziet van identiteit en imago en waar creativiteit en hoogstaande internettechnologie hand in hand gaan.
‘Ik heb Nederlands gestudeerd, want ik dacht: met Nederlands kan je wat worden. Maar het is allemaal anders gelopen dan ik toen dacht. Neerlandici categoriseren, analyseren en becommentariëren het werk van schrijvers, maar het is not done om zelf te schrijven. Ik ben een uitzondering op die regel, want ik doe het wel. In mijn studietijd publiceerde ik onder pseudoniem. De opkomst van internet en later sociale media, stelde me in de gelegenheid me verder schrijvend te ontwikkelen.’
‘Dat ik me heb ontwikkeld tot wie ik nu ben, is achteraf bezien wel te verklaren: ik draag genen van een kunstenares en een hardcore ondernemer in me. Ik groeide op in een intellectueel milieu waarin mijn talent en al mijn eigenaardigheden zich konden ontwikkelen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Ik was een rebelse meid die alles deed wat God verbood. Een harde leerschool.’
‘Ik ga uitdagingen in het leven niet uit de weg. Ik durf langs de randjes te lopen. Ook in mijn werk. Met iets wat lijkt op doodsangst zeg ik dan toch “kom maar op, dat gaat lukken.” Ik kan onder dat soort druk laconiek denken: ik zie wel, maar soms ontstaat er iets waarbij ik denk oh, als dat maar goed gaat. Ik hou er van met groepen mensen creatieve dingen te doen. Het liefst onder compressie. Als ik door organisaties wordt gevraagd te helpen bij strategieontwikkeling op het gebied van internet, handel ik uit de overtuiging dat goede ideeën er al zijn en dat we ze alleen nog maar tevoorschijn hoeven te halen.’
‘Sociale media helpen me te worden wie ik ben. Met name Twitter geeft me ruimte te experimenteren met mijn gevoelens en die in taal te vatten. Hoe authentiek durf ik te zijn? Wat durf ik van mezelf te laten zien? Wat wil ik van mezelf laten zien?
‘Ik ben heel down to earth en allergisch voor intellectuele en commerciële dikdoenerij. Mijn neiging alleste downsizen helpt me te overleven, maar geeft ook richting aan mijn creativiteit. Dat is aan mijn tweets goed te zien.’
‘Twitter is publiek domein. Ik vind dat je je leven niet zo maar op straat moet gooien. Ik creëer op Twitter een schijnwereld, maar wel een die echt zou kunnen zijn. Het voelt wel heel echt, waarover ik schrijf.’
‘Schoonheid, kunst, troost en religie liggen voor mij heel dicht bij elkaar. Vormen misschien wel één geheel. Het gaat om de kaalheid van wat er is. Iets waar je altijd naar terug kan keren. Als je maar stil gaat zitten en een beetje ontvankelijk bent, kan het er al zijn. Het is altijd bij je. Ook in verdriet kan schoonheid en troost zitten. Misschien zelfs ook wel in angst, maar daar twijfel ik nog over.’
‘Kunst kan me letterlijk bij de kladden grijpen. Muziek misschien wel het meest. Ik ga ieder jaar naar een uitvoering van de Matthäus Passion. Dat breed uitgesponnen lijden. Iedere stap in het proces zou het nog ten goede kunnen keren, maar dat gebeurt niet. Ik ga het liefst alleen, dan kan ik in anonimiteit snikken achter het programmaboekje.’
Twitter: @desireebattjes