Christie loopt al 17 jaar op verschillende posities in de museumwereld mee en inspireert ons door de autonome wijze waarop zij in haar vak staat en haar visie op kunst zichtbaar maakt aan het publiek. Vanaf medio 2012 is zij directeur van Schunk* , een organisatie in Heerlen waarin een museum voor moderne en hedendaagse kunst, een architectuurcentrum, een bibliotheek en een muziekschool zijn ondergebracht.
‘Ik ben opgegroeid in een ondernemersgezin. Bepaald geen artistiek milieu, maar er was bij ons thuis wel aandacht voor muziek, musea en dans. Ik volgende als kind een jaar balletlessen. Ik was een enorm nieuwsgierig kind. Altijd op zoek naar het waarom en gevoelig voor dingen die je kon bekijken. Die combinatie zorgde er denk ik voor dat ik kunstgeschiedenis ging studeren en later op een kunstacademie terecht kwam.’
‘In mijn studententijd rolde ik zonder veel toekomstplannen de museumwereld in. Ik werd rondleider in een museum. Ik bleef er hangen. Na mijn opleiding ging ik werken als educator en curator en later als hoofd tentoonstellingen. Ik ontdekte dat het een voorrecht is om publiek met kunst in aanraking te brengen. Omdat ik uitgesproken ideeën heb over hoe dat het best kan gebeuren, koos ik uiteindelijk voor de positie van directeur.’
‘Kunst heeft maatschappelijke relevantie. Het is de opdracht van een museum daar vorm aan te geven. Het gaat mij om het tot stand brengen van een verbintenis tussen kunst en samenleving. Ik vlecht een soort weefsel . Lijnen die lopen van de kunstenaar naar zijn kunst, van de kunst naar het publiek en van de kunstenaar naar het publiek. Goede kunst staat niet op zichzelf. Als kunst zich niet kritisch verhoudt tot de samenleving wordt het decoratie.’
‘Kunst is een wezenlijke factor in de samenleving. Als je kunst er uit weg haalt, blijft theoretisch de dictatuur over. Gelukkig is het bestaan van kunst niet afhankelijk van steun en geld van de overheid. Het is zo vitaal dat het op eigen kracht zal overleven.’
‘Ik programmeer nooit een kunstenaar alleen omdat hij waanzinnig goed is. Het werk moet passen bij de samenleving van dat moment en van die plaats Dat vind ik belangrijker dan het maken van grote block buster tentoonstellingen. Of het laten schitteren van het ego van de programmeur.’
‘Ook op het gebied van kunst staan we op een cruciaal punt in de tijd. Kennis van kunst haal je niet meer exclusief bij daarvoor opgerichte instituten. Je haalt je kennis overal vandaan. Internet maakte een einde aan die elitaire positie en de daaruit voortkomende hiërarchische verhoudingen. Geld en macht krijgen een andere betekenis. Kunst uit China is nu net zo bereikbaar als de kunst uit een klein dorp in Nederland.’
‘Tja, wat is kunst en wat niet……. Het valt niet mee een grens aan te geven. Natuurlijk kun je formele criteria benoemen: is ambachtelijkheid nodig om het object te vervaardigen, is er vaardigheid in het gebruik van materialen en gereedschappen, voldoen de verhoudingen aan de gulden snede, enz. enz. Je kunt ook kijken in welke mate kunst verwondering en ontroering of confrontatie teweeg brengt. Maar uiteindelijk is het een intuïtieve keuze.’
‘Wel denk ik dat kunst je uit je comfortzone moet halen. Al bijna twintig jaar ervaar ik in mijn omgang met kunstenaars dat ze tegen mijn aannames en vooroordelen aanschoppen. Het gros van creatieve mensen stelt vragen die anderen niet stellen. Als kunst alleen maar afhankelijk is van ambachtelijkheid wordt het leven saai.’
‘Je kunt pas achteraf de kwaliteit van kunst bepalen. Pas dan kun je haar maatschappelijke relevantie ten volle waarnemen en kan je zien of iets de tijd overleeft.’
‘Schoonheid…………, ook al een moeilijk begrip. Het concept schoonheid wordt sterk bepaald door de culturele context en de tijd. Er is geen universele definitie van te geven. Intrinsiek is schoonheid inhoudsloos. Het gaat om de verwondering en de vervoering die het veroorzaakt. Schoonheid hoeft niet mooi te zijn. Mooi is saai. Een imperfectie brengt de schoonheid van iets naar voren. Vergankelijkheid ook. Het moet een beetje schuren…….De beste zangers kunnen lang niet altijd het beste zingen. Maar je moet wel een ontwikkeling hebben doorgemaakt in kennis en ervaring voordat je het schuren en de onvolkomenheid kunt waarnemen en waarderen.’
‘Een curator traint ook, net als een balletdanser, door heel veel te zien en te kijken. De hoeveelheid kunst die ik heb gezien is heel veel meer dan de meeste mensen zien.’
‘Alle kunst heeft mijn hart. Maar van alle kunstuitingen wordt ik het gemakkelijkst geraakt door muziek. Dat komt door de hoge mate van abstractie van muziek. Het is een directe vertaling van emotie zonder dat het wordt gefilterd door een medium of materie. Dans heeft dat ook wel, maar ik weet niet zeker of dat het daar ook niet door de muziek komt.’